13 mrt De strijd van Dorothy Bradley

Het is de nieuwe pest, kopte Life Magazine in 1954. ‘The most serious health problem in the U.S today is obesity.’ Het hebben van overgewicht werd vanaf dat moment beschouwd als een epidemie. De redactie gaf het zestig jaar geleden een gezicht: blonde Dorothy Bradley, in die tijd een twintiger, kampte met overgewicht. Fotografe Martha Holmes volgde de jonge vrouw een jaar of vijf, tijdens haar strijd om gewicht te verliezen: we zien Dorothy bij de dokter, tijdens het sporten, als ze een suikervrij drankje bestelt en afgunstig toekijkt hoe een slank meisje een milkshake neemt.

Dorothy Bradley uit Tyner, Tenessee, woog op het moment dat deze foto’s werden gemaakt een dikke honderd kilo. In het blad vertelde ze over haar problemen: sinds haar puberteit nam ze in gewicht toe. Zelf dacht ze dat haar emoties ten grondslag lagen aan haar overgewicht. 30 kilo viel ze af, er kwam wat bij, er ging wat weg. Ze vertelde over haar ambities: hoe graag ze wilde werken in de verpleging en droomde van een lieve man, maar vreesde dat iedere jongen haar zou afwijzen als ze op dit gewicht zou blijven. Uiteindelijk weegt ze zo’n 70 kilo en danst ze in een goedzittende jurk op een gala. Kort daarna vindt ze ook nog een baan als hoofdverpleegster in Kentucky. Eind goed, al goed?

Als ik nu naar Dorothy kijk, zie ik weinig dat haar angsten rechtvaardigt.  Maar toch. Life heeft het artikel niet voor niet onlangs online gezet. Redacteur Ben Grosgrove vraagt zich af hoe lang de maatschappij nog de tol kan dragen van de kosten die dikke mensen nodig hebben om in hun onderhoud te voorzien – als ze straks bijvoorbeeld ziek worden. Ik kan alleen maar met mededogen naar Dorothy kijken. Zeg nou zelf, vanuit de huidige verhoudingen bezien: hoe dik was ze eigenlijk?